Of je nu een vakantie plant, onverwacht in het ziekenhuis moet worden opgenomen of een drukke periode tegemoet gaat: als hondenbaasje krijg je er op zo’n moment nog een extra verantwoordelijkheid bij: waar vind ik tijdens mijn afwezigheid een geschikt verblijf voor mijn hond?
Tenzij je hond bij familie of vrienden terecht kan, heb je twee opties: een pension of een huiselijke hondenoppas. Beide concepten hebben hun eigen voordelen en beperkingen. Het ene is niet ‘beter’ of ‘slechter’ dan het andere. Het ene is enkel ‘meer of minder geschikt’ voor jouw hond.
Het kan dus behoorlijk lastig zijn om te bepalen wat het beste is voor je hond(en). Net zoals mensen hebben honden namelijk allemaal hun eigen persoonlijkheid, behoeften en voorkeuren. In deze blog bespreek ik daarom speciaal voor jou de kenmerken van beide opties. Het is jouw verantwoordelijkheid als hondenbaasje om, in het belang van je trouwe vriend, de beste keuze te maken.

Wat is een hondenpension?

In een hondenpension verblijven meerdere honden onder professioneel toezicht. Pensions bieden aparte verblijven voor elke hond of roedel en voorzien gecontroleerde momenten voor spel en socialisatie met andere honden. Uiteraard heeft een pensionuitbater, net zoals iemand die in huiselijke hondenoppas voorziet, ervaring in het omgaan met verschillende hondenrassen en -gedragingen én staat de pensionhouder onder toezicht van het Departement Dierenwelzijn. Check dus zeker het verplichte HK-nummer dat zichtbaar moet uithangen op de plaats waar je je hond aan de oppas overdraagt.

Voordelen van een hondenpension

1. Geschikt voor minder sociale honden
Een hondenpension is uitermate geschikt voor honden die minder sociaal zijn. Ze krijgen een eigen verblijf toegewezen, afgezonderd van andere honden, terwijl ze toch voldoende beweging en verzorging krijgen.
2. Intacte reuen en teven worden doorgaans aanvaard
Een groot voordeel van een hondenpension is dat ze doorgaans geen strikte eisen stellen aan castratie of sterilisatie. Intacte reuen en teven kunnen in een pension vaak zonder probleem worden opgevangen, zolang ze apart gehouden worden van andere honden.
3. Strikte regels en routines
In een hondenpension worden strikte routines aangehouden inzake voeding, beweging en verzorging. Voor honden die baat hebben bij duidelijke regels en minder flexibel zijn in hun dagelijkse routine is dit een sterke troef. Deze vaste structuur zorgt bij deze honden voor meer rust en voorspelbaarheid.
4. Professionele omgeving voor honden met gedragsproblemen
Honden met gedragsproblemen, zoals agressie tegenover andere honden of mensen, vinden in een hondenpension doorgaans de opvang die ze elders niet kunnen krijgen. Hoewel een pensionuitbater of het personeel niet noodzakelijk hondengedragstherapeuten zijn, zal de aanwezigheid van professionele verzorgers in een gecontroleerde omgeving ervoor zorgen dat er goed op dergelijke honden wordt gelet. Er wordt voorkomen dat ze in aanraking komen met andere honden, wat in een huiselijke omgeving moeilijker is.
5. Geschikt voor meerdere honden van dezelfde roedel
Voor baasjes met een grote roedel is een pension doorgaans een betere oplossing. Een huiselijke hondenoppas heeft namelijk een beperkte capaciteit, terwijl een pension voorzien is van meerdere grote hokken en buitenruimtes waar de vertrouwde roedel lekker samen kan blijven.
6. Goedkoper dan huiselijke hondenopvang
Omwille van de grotere capaciteit, de werking en de structuur van een pension is deze opvangvorm doorgaans goedkoper dan een hondenoppas in huiselijke sfeer.

Beperkingen van een hondenpension

1. Minder persoonlijke aandacht
Hoewel de verzorging in een pension uitgevoerd wordt door professionals, moet alle aandacht verdeeld worden over een groot aantal honden. Dit betekent dat je hond minder één-op-één aandacht krijgt dan hij gewend is in zijn vertrouwde huiselijke omgeving.
2. Drukte en vreemde omgeving
Voor sommige honden kan een hondenpension stressvol zijn vanwege de aanwezigheid van veel andere honden in combinatie met een nieuwe omgeving. Deze honden vertonen dan angst en stress omwille van aanpassingsproblemen.
3. Beperkte bewegingsvrijheid
In een pension logeren honden in een kennel met een binnen- en buitenruimte. Gedurende minstens 2u per dag mogen de honden op een speelweide. Dit betekent echter wel dat het grootste deel van de dag de honden in een beperkte ruimte verblijven.

Wat is een huiselijke hondenopvang?

Kies je voor een huiselijke hondenoppas voor je trouwe vriend? Dan verblijft hij/zij in een huiselijke omgeving die de thuissituatie van de hond optimaal benadert. Bij een oppas zoals die van De Hondhaalmoeder verblijft je hond in een rustige, vertrouwde setting en krijgt hij alle aandacht. De oppas zorgt ervoor dat jouw hond dezelfde routine volgt als thuis, van wandelingen tot voedingstijden.

Voordelen van een huiselijke hondenoppas

1. Persoonlijke aandacht en zorg op maat
Omdat de oppas zich richt op een kleiner aantal honden, genieten ze van één-op-één verzorging en veel individuele aandacht. Dit is ideaal voor honden die nood hebben aan een rustige omgeving of die extra zorg nodig hebben zoals pups, senioren of honden die medische verzorging nodig hebben.
2. Rustige, huiselijke omgeving
In een huiselijke hondenoppas verblijft je hond in een omgeving die vergelijkbaar is met zijn eigen thuis. Voor honden die gevoelig zijn voor stress of veranderingen is dit een belangrijke troef. Ze zullen sneller wennen in een huiselijke setting omdat ze dingen of rituelen herkennen van thuis, hetgeen hen sneller zal geruststellen.
3. Onbeperkte bewegingsvrijheid
In een huiselijke setting verblijven honden niet in een kennel maar maken ze gedurende hun verblijf integraal deel uit van het gezin. Je hond kan dus gaan en staan waar hij wilt gedurende de hele dag. Zeker voor grote honden is het aangenamer om niet in een relatief kleine kennel te hoeven verblijven. ’s Nachts slaapt hij op een veilige, warme plek in huis, al dan niet samen met andere honden.
4. Vaste routines zorgen voor een gevoel van veiligheid
Een huiselijke oppas houdt rekening met de dagelijkse routine van jouw hond, zoals vaste tijden voor voeding, wandelingen en rust. Hierdoor ervaart je trouwe vriend minder stress en voelt hij zich sneller op zijn gemak.
5. Meer flexibiliteit
Een huiselijke oppas speelt makkelijker in op specifieke behoeften van je hond zoals dieetvoorschriften, medicatie of extra zorg. Dit niveau van maatwerk is vaak moeilijker in een hondenpension.
6. Gepaste oplossing voor honden met verlatingsangst
Honden met verlatingsangst of stressgevoelige honden voelen zich vaak meer op hun gemak in een huiselijke omgeving. De aanwezigheid van de oppas gedurende de dag, het ontbreken van andere onbekende honden en de rustige setting dragen bij aan een ontspannen verblijf.
7. Individuele speel- en knuffeltijd
In een huiselijke opvang krijgt je hond gegarandeerd persoonlijke tijd voor knuffels en spel, afgestemd op zijn of haar energie- en activiteitsniveau. Dit varieert van rustige wandelingen tot speel- en ravotsessies, helemaal aangepast aan de behoeften van jouw hond.
8. Kleine groepen voor rust en ontspanning
In tegenstelling tot een pension, waar met gemak tientallen honden verblijven, vangt een huiselijke oppas slechts een paar honden tegelijk op. Zo creëert een huiselijke opvang een rustige, prikkelarme omgeving waar je hond helemaal zichzelf kan zijn.
9. Betere slaapkwaliteit
Rust is voor een hond minstens zo belangrijk als beweging en mentale uitdaging. In een huiselijke omgeving slapen honden beter en rustiger omdat ze aan veel minder prikkels worden blootgesteld. De rustige, huiselijke setting helpt je hond om te ontspannen en goed uit te rusten, wat bijdraagt aan een betere algehele gezondheid.
Benieuwd naar hoe het er bij een huiselijke hondenoppas aan toe gaat? Kom dan snel kennismaken.

Beperkingen van een huiselijke hondenoppas

1. Beperkte beschikbaarheid
In een huiselijke hondenopvang kunnen omwille van de setting slechts een beperkt aantal honden tegelijk terecht. Dat betekent dat je mogelijk vroeg moet reserveren om zeker te zijn van een plek.
2. Strengere toelatingsvoorwaarden
Als huiselijke hondenoppas moet je strengere eisen stellen in het aanvaarden van een hond, net omdat ze met zijn allen harmonieus moeten kunnen samenleven gedurende hun verblijf. Veel huiselijke hondenoppassers weigeren bijvoorbeeld intacte reuen of teven om te voorkomen dat er problemen ontstaan met andere honden. Als je een intacte hond hebt, kan een huiselijke hondenoppas daarom minder geschikt zijn. Bij De Hondhaalmoeder zijn in bepaalde gevallen intacte honden welkom, maar zal steeds individueel per verblijf worden bekeken.
3. Enkel geschikt voor sociale honden
In tegenstelling tot een pension, waar honden apart in kennels verblijven, zal je hond, indien hij logeert bij een huiselijke hondenoppas, zich sociaal moeten kunnen opstellen naar andere honden. Enkel indien jouw hond gewend is aan andere honden of veel behoefte heeft aan de aanwezigheid van soortgenoten, is een huiselijke opvang aangewezen. Bepaalde huiselijke hondenoppassers, zoals De Hondhaalmoeder, hebben weliswaar de mogelijkheid om honden gescheiden te houden, maar dit geldt als noodoplossing en niet als standaardregel.

Hotel of huiselijke hondenoppas?

Als je op zoek bent naar professionele opvang voor je hond, hangt de beste keuze af van de specifieke behoeften en het karakter van je hond.
Een hondenpension kan ideaal zijn voor minder sociale honden, intacte reuen of teven, of voor honden die behoefte hebben aan een gestructureerde omgeving met duidelijke regels. Het biedt ook een veilige en gecontroleerde setting voor honden met bepaalde gedragsproblemen.
Aan de andere kant is een ervaren huiselijke hondenoppas, zoals De Hondhaalmoeder, perfect voor honden die gevoelig zijn voor stress, een huiselijke routine nodig hebben en gewend zijn aan veel persoonlijke aandacht. Het biedt een rustige, vertrouwde omgeving die stress vermindert en zorgt voor een fijne, huiselijke ervaring.
Meer weten? Vul alvast de intake in en kom nadien vrijblijvend kennismaken. Ik kijk alvast erg uit naar onze ontmoeting!

Hondenoppas in Limburg

Liefje, ik wil een hondenoppas starten en daarvoor wil ik het huis verkopen.”

Dat waren begin 2024 mijn woorden tegen de echtgenoot. Met deze zin is de geboorte, of beter gezegd de zwangerschap van De Hondhaalmoeder, gestart.

Start van een nieuw avontuur

Nu moet je weten dat ik een hekel heb – dat is een understatement – aan verhuizen. Ik besef dat dit, na het lezen van dit verhaal, uiterst ongeloofwaardig overkomt. Daarom wens ik het toch even te benadrukken 😊. Het is namelijk zo dat we pas sinds oktober 2020 in het desbetreffende huis in Kwaadmechelen woonden. Na mijn scheiding (en dus een bijhorende verhuis) woonde ik sinds augustus 2019 met Rudy in Geel.

Zij die mij kennen, weten dat ik een schat van een echtgenoot heb. Dus gingen we vol goeie moed op zoek naar ‘het geschikte huis’. ’t Is te zeggen: ik ging op zoek en de echtgenoot gaf zijn akkoord (of niet-akkoord). Dat geschikte huis moest wel aan een berg voorwaarden voldoen, zoals daar zijn: een grote tuin, dichtbij PCB Solutions zodat manlief snel op het werk is en ik indien nodig ook snel daar ben. Liefst staat ook de stijl ons aan en oh, klein detail, valt het binnen budget. Makkie, toch 😊?

Touché!

Er zijn wel enkele huisjes de revue gepasseerd: het ene al wat meer geschikt dan het andere, maar veelal met dezelfde dilemma’s: ofwel een mooi (lees: instapklaar) huis met een (te) kleine tuin, ofwel een heerlijk groot perceel met een te verbouwen woning. En dat verbouwen, nee, dat zagen we niet zitten.

Op een mooie dag – ik leek haast verslaafd te zijn aan de gangbare immowebsites – kreeg ik een melding: er stond een nieuw huis online. En wat voor eentje!

“Liefje, dit moet je zien! Zal ik een bezichtiging regelen?” Ja, aan treuzelen en lanterfanten doen we niet, haha. En zo geschiede. De echtgenoot stond er sceptisch tegenover, want het huis in kwestie lag ver boven ons budget. “We gaan gewoon eens kijken,” was mijn redenering, “en dan zien we wel.” Dus wij naar Oostham.

Eerste keus

We bleken de eerste geïnteresseerden te zijn die het huis kwamen bezoeken. Het gevoel zat meteen goed! Maar we gingen niet op één paard wedden en zetten intussen onze missie verder: het perfecte huis vinden voor een *****-hondenoppas.

Toch kwamen we telkens opnieuw uit op dit huis. De tuin bleek groter, de ligging beter. Het werd dus hoog tijd om knopen door te hakken, temeer omdat ons huis sneller verkocht was dan verwacht (met dank aan een topmakelaar).

De Hondhaalmoeder in Oostham

Zoals je hopelijk weet, heb je in België een erkenning van Dierenwelzijn nodig om aan de slag te gaan als hondenoppas of -pension. Je dient een erkende opleiding te volgen en tal van documenten in te dienen, waaronder plannen van de ruimtes waar de dieren zullen verblijven. Dergelijke erkenning is dan ook adresgebonden.

Je voelt wellicht de bui al hangen… Dankzij de aankomende verhuis zou mijn erkenningsaanvraag immense vertraging oplopen…

Zij die mij kennen, weten dat ‘geduld’ niet bovenaan mijn competentielijstje staat 😊 dus vloog ik de voorbije maanden alvast volop in de voorbereidingen.

Een goeie voorbereiding is het halve werk

Eerst en vooral had De Hondhaalmoeder een facebook-pagina nodig. Facebookend Limburg en omstreken zou zo ontdekken dat er in het mooie bosrijke Ham een huiselijke hondenoppas zat aan te komen.

De website volgde al snel. Hopelijk heb je deze intussen al eens doorsnuffeld 😊.

Ook aan het huis zijn natuurlijk voorbereidingen en aanpassingen nodig geweest. De ruime tuin geeft de honden de ideale plek om te ravotten en te ontspannen. Intussen is de tuin opgedeeld in 4 stukken:

• Helemaal achteraan hebben we adoptiekippen gehuisvest. Don’t shop, adopt: waarom zou het enkel voor honden en katten gelden? Ook voor de kippen geldt: we gaan niet voor minder dan het beste. Onze 4 dames krijgen zo’n 1,5a ter beschikking.
• Het volgende en tevens grootste stuk van ongeveer 6 are is de ruime, interactieve speelzone. Het geeft me de mogelijkheid om de honden er in groep te laten spelen maar ook om één hond exclusiviteit te geven in deze ruimte. Er worden dan kleine snoepjes verstopt en… snuffelen maar!
• Het derde deel is onze “privé-tuin” van zo’n 5 are. Dit is een slecht gekozen woord, want in een kwalitatieve huiselijke hondenopvang lopen de honden natuurlijk ook hier vrij in en uit. Maar hey, ik moet het kunnen benoemen, toch?
• Tot slot is er naast het huis een kleine ruimte afgebakend die fungeert als sas. Op die manier worden de honden veilig en zonder teveel overbodige prikkels gebracht en opgehaald.

Wat mij betreft, volgen er nog tal van ingrepen om het voor de honden nòg luxueuzer, nòg aangenamer en nòg kwalitatiever te maken. Van zodra ik dat winnend EuroMillions-biljetje in handen heb, zal alles in een stroomversnelling komen 😉.

Binnenkijken bij De Hondhaalmoeder

Zin in dit nieuwe hoofdstuk

Om de erkenning rond te krijgen, wacht ik nog vol spanning op een bezoekje van Dierenwelzijn. Mits positieve evaluatie zullen zij mij het zo begeerde HK-nummer toekennen. Ik kijk dus héél erg uit naar het vervolg op deze blog: het ontvangen van dit certificaat.

In de tussentijd maak ik alvast graag kennis met mijn toekomstig publiek.

Zoek je kwalitatieve huiselijke opvang voor 2025? Vul dan alvast de intake in voor je lieve viervoeter. Zo kunnen we elkaar alvast leren kennen en kijken of er een match is.

Wanneer boek jij je kennismaking?

Ik hoopte dat ie zou grommen… misschien zelfs zou bijten! Nee, dat natuurlijk niet, maar toch. Ik hoopte vurig dat hij op de één of andere manier zou laten merken: nee man, ik ga niet met je mee. Hoor je me? Ik ga NIET met je mee.

In de plaats daarvan begroet Louis zijn nieuwe baasje vriendelijk en enthousiast, zoals ie dat bij iedereen doet. Na een succesvolle wandeling en een tas koffie bij 30°, springt Louis bij D. in de auto alsof hij nooit anders heeft gekend.

Foster parents, oftewel pleeggezin voor asielhonden: het leek me wel wat. Zeker in de aanloop naar de opstart van De Hondhaalmoeder leek het me een fijne manier om “erin te komen” en tegelijk een goede daad te verrichten.

Als Berner Sennen-liefhebber in hart en nieren volg ik al enige tijd Stichting Charlotte’s Angels. Op een mooie dag zoeken zij “een ervaren opvanggezin regio Mol, België”. Ja, de regio zat alvast goed. Die ervaring, dat is voor interpretatie vatbaar. Ik heb weliswaar al m’n hele leven honden, ook rugzakhonden, maar pleeggezin… Nee, dat is nieuw voor me.

Na een gesprek en het ondertekenen van een contract mag ik uiteindelijk opvanggezin zijn voor Louis. Spannend!

Op 18 mei 2024 is het zover: mijn “pleeghond” wordt gebracht: een Berner Sennenreu van net 2 jaar. Hij zou in niet zo’n fraaie omstandigheden hebben geleefd. Geen nood makker: wij gaan je hier een *****-verblijf geven tot je een forever home hebt gevonden!

Zo gezegd, zo gedaan. Louis bloeit al snel open tot een ontzettend lieve, knuffelige, opdringerige en uiteraard eigenwijze Berner. Hij wordt al snel beste maatjes met onze Oona. Er volgen tal van wandelingen en worsteltoernooien tussen die twee, om nadien dan heerlijk naast elkaar neer te ploffen op de koude vloer. Waarom zou je immers op een warm, zacht kussen gaan liggen als er ook een harde, koude vloer ter beschikking is? De aanvankelijk miserabele conditie van Louis gaat met grote stappen vooruit.

Piepspeeltjes vindt Louis het einde! Hij verbant er menig naar de eeuwige jachtvelden want weinig speelgoed is bestand tegen de kaken en het enthousiasme van Louis.

Louis wordt al snel “part of the family”. Hij vindt zijn plekje binnen de roedel en leert de do’s en dont’s die in ons gezin gelden. Zelfs onze kleinste roedelleden Zazou en Wizzel weten deze Grote Vriendelijke Reus gaandeweg te waarderen. Sterker nog: hij sluit warempel vriendschap met de 2 poezen! We vermoeden dat Louis in het verleden nooit poezen heeft gezien. Aanvankelijk worden onze snorrende vrienden overenthousiast begroet, hetgeen duidelijk niet gewaardeerd wordt. Maar de weken verstrijken en Louis leerde met scha en schande dat een rustige benadering betere resultaten opleverde.

Een andere fascinatie van Louis zijn kippen. Daar kan hij minutenlang erg geboeid naar kijken, weliswaar van achter een omheining. De kippen in kwestie zijn honden gewend, dus die keuvelen rustig verder terwijl onze grote beer geïnteresseerd toekijkt.

Je ziet: in een mum van tijd wordt Louis onze perfecte metgezel.

Maar we zijn tenslotte opvanggezin en geen adoptiegezin. Rationeel besef ik heus wel dat we een tijdelijke halte zijn voor Louis. Maar toch…

In juli 2024 is het zover: Louis komt officieel ter adoptie.

“Louis blijft gewoon hier!” schreeuwt het hart.

“Het is nu écht niet het juiste moment,” sust de hersencel.

Tot enkele minuten voor z’n vertrek woedt deze oorlog in m’n hoofd, die al weken aan de gang is. Met een nakende verhuis en de opstart van een huiselijke hondenoppas zou een extra hond écht geen slim idee zijn. Tot zover de ratio.

Die dag neem ik mezelf voor: “Als D. ‘m om wat voor reden ook niet meeneemt, blijft Louis hier en zie ik wel hoe ik alles regel. Desnoods moet de hondenoppas maar even worden uitgesteld.” Op dat moment ben ik van mening dat de echtgenoot maar even m’n gedachten moet kunnen lezen en deze bovendien zonder meer zal accepteren.

Die bewuste vrijdagochtend, een snikhete dag in juli 2024, loop ik snotterend m’n to do list af te werken. Nee, ik ben niet verkouden. Vandaag wordt Louis opgehaald door z’n nieuwe baasje.

Honderden rampscenario ’s schieten die ochtend door m’n verwarde hoofd: gaat Louis wel gelukkig zijn in het nieuwe gezin? Gaat hij de juiste opvoeding krijgen? Zal hij ons of Oona niet gaan zoeken? Zal hij ons missen? Misschien denkt hij wel dat we ‘m niet meer willen…

Terwijl de tranen over m’n wangen stromen tijdens het schrijven van dit relaas, ligt onze mooie beer naast me, knauwend op z’n nylabone, zich niet bewust van wat zich in de zeer nabije toekomst zal afspelen.

Ik kan ‘m niet voorbereiden op wat komen gaat, ik kan ‘m niet uitleggen dat hij naar een nieuwe thuis gaat waar een gouden mandje – of in dit geval: mand – op ‘m wacht. Dat maakt me intens verdrietig en machteloos. Het gemis dat voor mij ondraaglijk zal zijn na z’n vertrek is in dit verhaal totaal ondergeschikt. Maar een hond zien vertrekken die je op dat moment vol verwarring aankijkt… Dan breekt m’n hondenmoederhart.

Intussen is Louis in zijn nieuwe thuis en stelt hij het geweldig. De rubberen piepkip die hij van z’n nieuwe baasje had gekregen, kende een uitzonderlijke levensduur van maar liefst 2 minuten. Na diens tragische dood was het daarom tijd voor een heerlijk dutje, chill, alsof hij er al jaren woont.

Alles wijst op het feit dat Louis zijn gouden mandje, zijn forever home heeft gevonden. Wat wil je als opvanggezin nog meer!

En toch…

Toch kan ik niet stoppen met huilen. Alles wat me aan hem doet denken, doet me opnieuw breken. Over ‘m spreken zonder in tranen uit te barsten, lukt nog steeds niet. Het is een rouwproces, op de één of andere manier.

Toch zou ik het morgen opnieuw doen.

Nee, niet letterlijk morgen. Eerst verhuizen.

Maar dan…

Dan mag m’n hart opnieuw gevuld worden met oneindig veel Bernerliefde om na onbepaalde duur opnieuw aan diggelen te worden gegooid als hij/zij klaar is voor een forever home.

Tijd zal hopelijk de wonden helen. De komst van toffe vakantiegangers binnenkort zal het gemis doen vervagen en plaats maken voor dankbare herinneringen.

Komt jouw Berner of andere grote viervoeter ook graag op vakantie? Contacteer me dan snel voor meer info en een vrijblijvende kennismaking.