Hondenoppas in Limburg
Liefje, ik wil een hondenoppas starten en daarvoor wil ik het huis verkopen.”
Dat waren begin 2024 mijn woorden tegen de echtgenoot. Met deze zin is de geboorte, of beter gezegd de zwangerschap van De Hondhaalmoeder, gestart.
Start van een nieuw avontuur
Nu moet je weten dat ik een hekel heb – dat is een understatement – aan verhuizen. Ik besef dat dit, na het lezen van dit verhaal, uiterst ongeloofwaardig overkomt. Daarom wens ik het toch even te benadrukken 😊. Het is namelijk zo dat we pas sinds oktober 2020 in het desbetreffende huis in Kwaadmechelen woonden. Na mijn scheiding (en dus een bijhorende verhuis) woonde ik sinds augustus 2019 met Rudy in Geel.
Zij die mij kennen, weten dat ik een schat van een echtgenoot heb. Dus gingen we vol goeie moed op zoek naar ‘het geschikte huis’. ’t Is te zeggen: ik ging op zoek en de echtgenoot gaf zijn akkoord (of niet-akkoord). Dat geschikte huis moest wel aan een berg voorwaarden voldoen, zoals daar zijn: een grote tuin, dichtbij PCB Solutions zodat manlief snel op het werk is en ik indien nodig ook snel daar ben. Liefst staat ook de stijl ons aan en oh, klein detail, valt het binnen budget. Makkie, toch 😊?
Touché!
Er zijn wel enkele huisjes de revue gepasseerd: het ene al wat meer geschikt dan het andere, maar veelal met dezelfde dilemma’s: ofwel een mooi (lees: instapklaar) huis met een (te) kleine tuin, ofwel een heerlijk groot perceel met een te verbouwen woning. En dat verbouwen, nee, dat zagen we niet zitten.
Op een mooie dag – ik leek haast verslaafd te zijn aan de gangbare immowebsites – kreeg ik een melding: er stond een nieuw huis online. En wat voor eentje!
“Liefje, dit moet je zien! Zal ik een bezichtiging regelen?” Ja, aan treuzelen en lanterfanten doen we niet, haha. En zo geschiede. De echtgenoot stond er sceptisch tegenover, want het huis in kwestie lag ver boven ons budget. “We gaan gewoon eens kijken,” was mijn redenering, “en dan zien we wel.” Dus wij naar Oostham.
Eerste keus
We bleken de eerste geïnteresseerden te zijn die het huis kwamen bezoeken. Het gevoel zat meteen goed! Maar we gingen niet op één paard wedden en zetten intussen onze missie verder: het perfecte huis vinden voor een *****-hondenoppas.
Toch kwamen we telkens opnieuw uit op dit huis. De tuin bleek groter, de ligging beter. Het werd dus hoog tijd om knopen door te hakken, temeer omdat ons huis sneller verkocht was dan verwacht (met dank aan een topmakelaar).
De Hondhaalmoeder in Oostham
Zoals je hopelijk weet, heb je in België een erkenning van Dierenwelzijn nodig om aan de slag te gaan als hondenoppas of -pension. Je dient een erkende opleiding te volgen en tal van documenten in te dienen, waaronder plannen van de ruimtes waar de dieren zullen verblijven. Dergelijke erkenning is dan ook adresgebonden.
Je voelt wellicht de bui al hangen… Dankzij de aankomende verhuis zou mijn erkenningsaanvraag immense vertraging oplopen…
Zij die mij kennen, weten dat ‘geduld’ niet bovenaan mijn competentielijstje staat 😊 dus vloog ik de voorbije maanden alvast volop in de voorbereidingen.
Een goeie voorbereiding is het halve werk
Eerst en vooral had De Hondhaalmoeder een facebook-pagina nodig. Facebookend Limburg en omstreken zou zo ontdekken dat er in het mooie bosrijke Ham een huiselijke hondenoppas zat aan te komen.
De website volgde al snel. Hopelijk heb je deze intussen al eens doorsnuffeld 😊.
Ook aan het huis zijn natuurlijk voorbereidingen en aanpassingen nodig geweest. De ruime tuin geeft de honden de ideale plek om te ravotten en te ontspannen. Intussen is de tuin opgedeeld in 4 stukken:
- Helemaal achteraan hebben we adoptiekippen gehuisvest. Don’t shop, adopt: waarom zou het enkel voor honden en katten gelden? Ook voor de kippen geldt: we gaan niet voor minder dan het beste. Onze 4 dames krijgen zo’n 1,5a ter beschikking.
- Het volgende en tevens grootste stuk van ongeveer 6 are is de ruime, interactieve speelzone. Het geeft me de mogelijkheid om de honden er in groep te laten spelen maar ook om één hond exclusiviteit te geven in deze ruimte. Er worden dan kleine snoepjes verstopt en… snuffelen maar!
- Het derde deel is onze “privé-tuin” van zo’n 5 are. Dit is een slecht gekozen woord, want in een kwalitatieve huiselijke hondenopvang lopen de honden natuurlijk ook hier vrij in en uit. Maar hey, ik moet het kunnen benoemen, toch?
- Tot slot is er naast het huis een kleine ruimte afgebakend die fungeert als sas. Op die manier worden de honden veilig en zonder teveel overbodige prikkels gebracht en opgehaald.
Wat mij betreft, volgen er nog tal van ingrepen om het voor de honden nòg luxueuzer, nòg aangenamer en nòg kwalitatiever te maken. Van zodra ik dat winnend EuroMillions-biljetje in handen heb, zal alles in een stroomversnelling komen 😉.
Binnenkijken bij De Hondhaalmoeder
Zin in dit nieuwe hoofdstuk
Om de erkenning rond te krijgen, wacht ik nog vol spanning op een bezoekje van Dierenwelzijn. Mits positieve evaluatie zullen zij mij het zo begeerde HK-nummer toekennen. Ik kijk dus héél erg uit naar het vervolg op deze blog: het ontvangen van dit certificaat.
In de tussentijd maak ik alvast graag kennis met mijn toekomstig publiek.
Zoek je kwalitatieve huiselijke opvang voor 2025? Vul dan alvast de intake in voor je lieve viervoeter. Zo kunnen we elkaar alvast leren kennen en kijken of er een match is.